Z lękiem można walczyć, można próbować go oszukać, nie sposób jednak od niego uciec.
“Lęk wysokości” to opowieść o młodym reporterze telewizyjnym, który dowiaduje się, że jego ojciec trafił do szpitala psychiatrycznego. Okazuje się też, że jest jedyną osobą, która chce mu pomóc.
Tomek przez lata uciekał od przeszłości i prawie mu się udało. Z powodzeniem realizuje się jako dziennikarz, ma kochającą żonę, nowe mieszkanie. Idyllę przerywa jednak choroba ojca. Mężczyzna zaczyna zdawać sobie sprawę, że już dłużej nie może uciekać. Początkowa irytacja powodowana irracjonalnym zachowaniem ojca znika, a pojawia się akceptacja, pogodzenie z rzeczywistością. Przymusowe poniekąd wizyty, stają się przyjemnością, a głównie doskonałą lekcją. Tomek bowiem nie tylko lepiej poznaje i rozumie ojca, ale przede wszystkim zaczyna poznawać siebie. Zachowanie ojca staje się katalizatorem przemian bohatera, swoistym zapłonem jego dojrzewania. Marcin Dorociński znakomicie poradził sobie z ciężką i wymagającą rolą. Widzimy, jak jego bohater powoli przestaje walczyć, zmienia się, jak gniew ustępuje miejsca zrozumieniu, a wyrzuty sumienia, miłości.
Bartosz Konopka wybrał dobry tytuł dla swego dzieła. To bowiem film o lęku, o strachu. Przed chorobą, przed odpowiedzialnością, ojcostwem, powielaniem błędów, przed nieznanym i przed nieuniknionym.
Joanna Moreno | kino świat
Dodano: