Horror to niby gatunek, w którym wszystko jest możliwe i wszystkie chwyty są dozwolone. O dziwo jednak, twórcy rzadko wykazują się nadmierna inwencją. Schemat i sprawdzone patenty zdają się być podstawą filmu grozy. Ale nie “Domu w głębi lasu”.
Grupa znajomych, wśród których znajduje się świeżo przefarbowana blondynka, jej przystojny chłopak, nieco nieśmiała koleżanka, rycerski kumpel oraz Marty, którego najlepszym przyjacielem jest zioło, wybiera się na wycieczkę do tytułowego domku. Jak należy przypuszczać, nie jest to wypasiona willa nad jeziorem w miłej okolicy, ale mało kusząca chatka na zadupiu, które nie jest godne nawet uwzględnienia przez GPS. Szybko się okazuje, że przyjemny z założenia weekend zmienia się w koszmar.
No tak, z opisu nie wygląda to na nic szczególnie oryginalnego, ale, proszę mi uwierzyć, takie jest. Dzieją się bowiem w tym filmie naprawdę zaskakujące rzeczy. Jest wchodzenie do ciemnej piwnicy, wypruwanie flaków, są przerażające laleczki, zombie, a nawet składanie w ofierze… sami się przekonacie, kogo. Znów, z pozorów nic nadzwyczajnego, ale jak wiemy, pozory mylą. Ta gigantyczna kompilacja wszystkich możliwych elementów gatunku, podana jest w bardzo niecodzienny sposób. Nie będę mówić nic więcej, by nie zdradzać niespodzianki, ale to rzecz z kategorii mocno surrealistycznych, a zarazem niesamowicie zabawnych i to jak najbardziej zamierzenie. Dzieło Jossa Whedona i Drew Goddarda to przyjemny powiew świeżości i dowód niesamowitej pomysłowości twórców. I chociaż “Dom…” w pewnym stopniu stanowi gatunkową rewolucję, jak przystało na horror trzyma w napięciu, funduje kilka kapitalnych zwrotów akcji, a powiedzieć, że w finale krew leje się strumieniami byłoby krzywdzącym eufemizmem.
Kto liczył na kolejną wariację “Krzyku” będzie zawiedziony. Fani niepoprawnych komedii, osoby lubiące oglądać brutalne jatki, a przede wszystkim ci, którzy chcą być w kinie zaskakiwani, będą zachwyceni.
Joanna Moreno | forum film
Dodano: