Gdy kapitan Wojska Polskiego popada w obłęd, seans powinno się spędzić na skraju fotela. Na taki film musimy jednak jeszcze poczekać.
“Ostatnie piętro” Tadeusza Króla zamiast trzymać w napięciu, wprawia w osłupienie swoją tanią sensacyjnością i miałkością rodem z tabloidu. Łatwo sobie zresztą wyobrazić tę okładkę i nagłówki: “Maltretowani przez żołnierza”; “Zabrał córce komórkę”, “Groził nauczycielce syna”, “Żona była jego workiem treningowym”, “Z domu zrobił twierdzę”…
Kapitan Derczyński (po raz pierwszy w głównej roli mistrz kreacji drugoplanowych i epizodów Janusz Chabior) to człowiek bardzo “poukładany” – dyscyplina w wojsku musi być. Musi też być w domu. Bóg, honor, ojczyzna – to jego jedyny kodeks. Mężczyźni muszą być silni, by bronić swoich domów i kobiet. Te ostatnie mają być matkami i żonami, mają się podporządkować. Czujnym trzeba być nieustannie, bo zagrożeń dookoła mnóstwo – krajem rządzą bowiem “Żydzi i lesbijki”, a ze szkoły córkę chcą zabrać na film o Holocauście. Radykalizm zaczyna być groźny, gdy kapitan swoje poglądy przemienia ze słów w czyny i – w imię “wyższych ideałów” – zamyka żonę i trójkę dzieci w mieszkaniu.
Mądrość “Dobrymi intencjami wybrukowane jest piekło” – sprawdza się w przypadku “Ostatniego piętra” zarówno w odniesieniu do samej treści filmu, jak i jego realizacji. Derczyński chce być dobrym człowiekiem, ale mu nie wychodzi. Chwyta się desperackich metod, coraz bardziej tracąc kontrolę i grunt pod nogami, coraz bardziej popadając w paranoję i sadyzm.
To nie jest nudny temat, przeciwnie – Król próbuje zmierzyć się z kwestiami bardzo trudnymi i aktualnymi, rozpalającymi tęcze. Nie wie, niestety, jak je sprawnie połączyć. Thriller to napięcia pozbawiony. Dramat bez głębszej myśli – o wszystkim, czyli o niczym. Nawet w tych bohaterów specjalnie się nie wierzy – są sztuczni. Ślizga się reżyser po powierzchni, podrzuca kilka wykrzykników i potwornie – zamiast intrygować i wstrząsać – na przemian irytuje i nuży. Seans ciągnie się w nieskończoność. Nawet Chabior sytuacji nie ratuje.
Karolina Łukaszewicz | iti cinema
Dodano: