Z New Order jest jednak trochę jak z Woodym Allenem. Jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny i nigdy poniżej pewnego poziomu. Czasem jednak trochę rozczarowuje.
W sumie coraz mniej rzeczy mnie dziwi i zaskakuje, a jednak wydanie zestawu “Lost Sirens” było dla mnie sporą niespodzianką. Nie chodzi o to, że taki zestaw odrzutów to pójście po linii najmniejszego oporu czy jawne odcinanie kuponów. Nie mam nic przeciwko. Co ich jednak podkusiło, żeby zebrać resztki z ostatniej, naprawdę słabej (jak na ich możliwości) płyty? Jestem przekonana, że w archiwach mają sporo niewykorzystanych staroci. Że gdzieś tam pałęta się i poniewiera coś nawet jeśli nie na miarę “Blue Monday” to chociażby “Sub-culture” czy “Crystal”. Czemu nie wysilić się odrobinę i dać fanom garść prawdziwych rarytasów? Stało się jednak i, jak mawia porzekadło, jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.
A “Lost Sirens” momentami można lubić. Takie “Shake it Up” to naprawdę świetna, wpadająca w ucho, superzgrabna piosenka. Poza tym mamy mnóstwo pojedynczych momentów, które chwytają za serce. Jest niezawodny bas Hooka, fajna metaliczna gitarka, kobiece chórki, brzęczące tamburyno. “Recoil” ma przyjemny melancholijny klimat, a “Told You So” wciąga zapętlonym rytmem. Poza “Sugarcane”, które powstało chyba z myślą o Pet Shop Boys, wszystkie nagrania składają się z naprawdę niezłych elementów, które przykuwają uwagą i nawet potrafią wywołać błogi uśmiech na twarzy. Szkoda tylko, że z tych elementów raczej nie powstały dobre piosenki. Mamy więc kompilację kapitalnych dźwięk, dobrych pomysłów, zmyślnych rozwiązań i… bardzo przeciętnych utworów.
Jak już wspomniałam, New Order jest jak Woody. Nawet z najsłabszym albumem kapeli i tak mało kto może się równać. No i zawsze lepiej mieć nowy, nawet nie najlepszy album New Order niż go nie mieć. Zwłaszcza, że to (prawdopodobnie) ostatni nagrany z Peterem Hookiem.
http://www.youtube.com/watch?v=d3H6XXsGTQA
Anna Szymla | warner music poland
Dodano: