Koniec końców, wszyscy po prostu chcą być kochani.
Hannah i Iris są siostrami. Nie widują się często, są jednak sobie bardzo bliskie. Niespodziewanie spotykają się w położonym na odludzi domku ich ojca. Jest tam także przyjaciel Iris, Jack. Krótki wypad, który miał być szansą do wyciszenia i pozbierania się po osobistych tragediach, zmienia się w przejażdżkę na emocjonalnym rollercoasterze.
Formuła przypomina nieco grecką tragedię, choć w bardzo skromnym, intymnym wydaniu, stąd pewne przejaskrawienia, pewne skróty myślowe. Opowieść tej trójki ma jednak wymiar uniwersalny.
To film o tym, jak zagubieni, samotni i niespełnieni są współcześni trzydziestoparolatkowie. O tym, jak łatwo zranić drugą osobę, chcąc po prostu zrobić w końcu coś dla siebie. Jak rzeczy, które powinny być proste, łatwe, bezproblemowe, tak naprawdę są skomplikowane, trudne i zagmatwane. Jak bardzo boimy się uczuć, jak jesteśmy emocjonalnie zablokowani. Na jak wiele kompromisów jesteśmy gotowi pójść w obawie przed samotnością i na jak dziwne układy gotowi jesteśmy przystać, by zaznać miłości i znaleźć spełnienie.
Świetnie zagrany, skromny, refleksyjny film, którego kameralna forma pozwala skupić się na uczuciach, zastanowić nad problemami Hanny, Iris i Jacka, które w szerszym kontekście nie są przecież tak inne od tych, które trapią nas wszystkich.
Więcej na temat filmu znajdziecie w naszym kulturalnym przeglądzie After Art – w pogoni za sztuką, który znajduje się pod tym adresem.
Joanna Moreno | gutek film
Dodano: