Piekło wybrukowane jest dobrymi intencjami i nawet mała, niewinna dziewczynka może wywołać falę zła. “Polowanie” nie pozwoli wam łatwo o sobie zapomnieć.
Duński reżyser Thomas Vinterberg zaprasza nas do odwiedzin w niewielkiej, prowincjonalnej miejscowości. Wszyscy się tu znają, wiedzą nie tylko, kto z kim się spotyka, ale i kiedy kichnął. Klara to zwykła kilkulatka, dziewczynka wrażliwa, z bujną wyobraźnią i nastoletnim bratem, który właśnie odkrył stronę ze zdjęciami pornograficznymi i specjalnie się z tym nie kryje. Dziewczynka szczególną sympatią darzy Lucasa (Mads Mikkelsen), wychowawcę ze swojego przedszkola, a zarazem najlepszego przyjaciela ojca. Gdy pewnego dnia Lucas upomina ją, ona odpłaca mu dziecięcą skargą u dyrektorki przedszkola, Grethe, wzbogaconą o kilka słów zasłyszanych od brata. Nie jest to żadna zemsta – po prostu obrażone dziecko mówi coś, czego zupełnie nie rozumie i z czego konsekwencji, tym bardziej, nie zdaje sobie sprawy. Z kilku urwanych zdań Klary Grethe układa sobie całą historię, wydaje osąd i rozpoczyna budowę stosu dla “zboczeńca Lucasa”. Wszystko po to, by chronić dzieci.
Vinterberg od razu stawia sprawę jasno: widz nie ma wątpliwości, iż Lucas jest niewinny. Twórcy nie interesuje rozwikłanie kryminalnej zagadki, tylko… społecznej. Przygląda się mechanizmom rządzącym zamkniętą społecznością oraz skutkom podsycanej przez codzienne medialne doniesienia histerii. W przedszkolu na pewno jest pedofil; nocny koszmar dziecka ma tylko jedno wytłumaczenie; dzieci przecież nie kłamią… Im bardziej absurdalne oskarżenia padają pod adresem Lucasa, tym bardziej na jego szyi zaciska się pętla. Jego słowo przeciwko słowu już nie tylko Klary, ale całej grupy rodziców, piszących w swoich głowach te same scenariusze, co Grethe, przekonanych, że każde dziecko zostało zranione, a jeżeli mówi co innego, to oznacza, iż wyparło ze swojej świadomości bolesne doświadczenia.
Vinterberg nie lekceważy ani nie umniejsza dramatu ofiar pedofilów. Przeciwnie, zwraca uwagę na to, jak skomplikowany to problem, jak łatwo o pomyłkę, jak łatwo manipulować dziećmi, ale też i dorosłymi. Obnaża małostkowość, zacietrzewienie, nienawiść i agresję. To fikcyjna opowieść, a jednak bardzo prawdziwa. Doskonałym uzupełnieniem “Polowania” jest nominowany przed kilku laty do Oscara dokument “Kronika Friedmanów” Andrew Jareckiego, opowiadający o skazanym za molestowanie chłopców nauczycielu z Long Island.
Tylko jeden temat nie został w “Polowaniu” rozpracowany – krzywda dzieci, którym wmówiono, że spotkało je zło. Nie tylko Lucas jest ofiarą tego współczesnego polowania na czarownice.
Dagmara Romanowska | Kino Świat
Dodano: