Pozornie, jak może wynikać z trailera, film ociera się o nastoletnie love story z elementami thrillera. W rzeczywistości to zupełnie inne kino. Psychologiczne, gęste od emocji i skoncentrowane na twarzach bohaterów.
Film Anny Kazejak jest przyjmowany różnie i autorka nie powinna być tym zdziwiona. Nakręciła ciekawą historię negliżując swoją główną bohaterkę, która prawie nie znika sprzed kamery, ale nie udało się uniknąć usterek.
“Obietnica” wyraźnie dzieli się na dwie części. Pierwszą, gorszą, dziejącą się głównie w grupie nastolatków. I drugą, bardziej emocjonującą, z większym udziałem starszego pokolenia czyli Andrzeja Chyry, Magdaleny Popławskiej, Dawida Ogrodnika, Jowity Budnik i Bartka Topy.
Nieco chaotyczny fragment “nastoletni” jest za długi i nadmiernie estetycznie bliski takim filmom jak “Bejbi Blues” i ‘Sala Samobójców”. Kiedy już wydarzy się kluczowe “spełnienie obietnicy”, a film nabierze rumieńców, nieoczekiwanie szybko nadchodzi “otwarty” finał. Daje różne możliwości interpretacyjne, i dobrze, ale też pozostawia niedosyt. Bo ta część “Obietnicy”, w której pojawiają się jeszcze większe emocje, napięcia między wszystkimi właściwie bohaterami, i kilka świetnie skonstruowanych scen /przesłuchanie Lili, przyjazd do domu byłego męża matki Lili/ trwa zdecydowanie za krótko i pokazuje o ile ten film mógłby być lepszy.
Mimo jednak tych narzekań uważam, że Kazejak zrobiła film co najmniej solidny, w kilku momentach dobry, zadbała o bardzo dobry casting i nakręciła obraz mogący być też punktem wyjścia do ciekawej dyskusji. Oby o każdej polskiej premierze można było to napisać.
Dodano: