Wstyd się przyznać, ale sagę “Dary Anioła” Cassandry Clare znam na wyrywki i nie mogłam doczekać się ekranizacji. Naszpikowana gwiazdami młodego pokolenia obsada i mroczna historia wróżyły sukces na miarę “Igrzysk śmierci”. Jednak już po piętnastu minutach projekcji wiedziałam, że coś nie wyszło.

“Kick-Ass” był przewrotny i niepoprawny politycznie. Brutalny, ale zabawny, świeży, pomysłowy, z jajem i… z jajami. Sequel jest co najwyżej niepoprawny, brutalny i z jajami, niekoniecznie świeżymi.

Przewrotny, pomysłowy, nietypowy. To główne i w zasadzie jedyne atuty “Sklepu dla samobójców”.

“R.I.P.D. Agenci z zaświatów” to przykład filmu, w którym sympatyczny pomysł ze sporym potencjałem rozrywkowym przemienia się w wielkie rozczarowanie.

Powiadają, że baśnie tworzy się po to, by oswoić dzieci z okrucieństwem świata dorosłych. Z niezwykłą wyobraźnią walkę dobra ze złem przedstawia Pablo Berger w swojej wariacji na temat klasycznej opowieści braci Grimm.

Nie mogę uwierzyć, że kogoś jeszcze śmieszą takie filmy, ale najwyraźniej tak jest, skoro wciąż powstają.

Kolejna już w tym roku “Miłość” na naszych ekranach to również kolejne spotkanie z kinem najwyższej próby. To opowieść o pewnym zespole, ale nie tylko dla jego fanów.

Jak oprzeć się pokusie, gdy jest tak wielka? O pasjach, skrywanych fascynacjach i pragnieniach nikt nie potrafi opowiadać tak, jak Giuseppe Tornatore, autor “Cinema Paradiso” i “Maleny”.

Nie zmienia się wygrywającej drużyny, ale kilku dodatkowych, dobrych zawodników nie zaszkodzi.

Imponująca muskulatura Hugh Jackmana, spektakularny pościg na dachu pędzącego pociągu, dobra intryga i odświeżająca japońska otoczka. “Wolverine” to czysta przyjemność dla fanów świata X-Menów.

Gdy Johnny Depp udaje Jacka Sparrowa udającego Tonto, dla nikogo nic dobrego z tego wyjść nie może. To mógł być początek nowej rozrywkowej sagi kinowej. A jest…

Jeśli widzieliście zwiastun “Gorącego towaru”, wiecie dokładnie czego się spodziewać. Powinniście też wiedzieć, że warto ten film zobaczyć.

Dobra obsada nie gwarantuje dobrego filmu. Może jednak pomóc w przetrwaniu miernego seansu.

Stare nawyki ciężko wykorzenić, ale można wykorzystać je w dobrym celu.

“Pacific Rim” to taki film, który zmienia nas w sali kinowej w dzieci. Przypomina czasy, kiedy wszystko, co widzieliśmy na ekranie było gigantyczne.